Pokój 25. Czas na ucieczkę w szalonym stylu.

Oglądaliście film Cube? Jeśli tak to już możecie się domyśleć o co chodzi w grze towarzyskiej Pokój 25. Tak, chodzi o jak najszybsze wydostanie się z pełnego niebezpieczeństw labiryntu składającego się z wielu pokojów. Albo swój cel osiągniemy współpracując z innymi uczestnikami tej niedoli, albo wręcz przeciwnie – konszachtując przeciwko nim.

źródło : boardgamegeek.com

Pokój 25 to gra wydana w Polsce przez wydawnictwo Rebel w 2015 roku, czyli jest świeżym towarem eksportowym francuskiego twórcy, projektanta gier François Rouzé. W grze wcielamy się w uczestników swoistego reality show, ale nie będzie tutaj gorących krzeseł ani pokoju zwierzeń. W tym reality show mamy za zadanie uciec z pokoju startowego, znajdującego się na środku planszy do tytułowego Pokoju 25. Tylko dotarcie do tego pokoju zagwarantuje nam bezpieczną ucieczkę ze śmiertelnego labiryntu. Chociaż do końca nie można być takim pewnym, ponieważ zawsze w ostatnim momencie ktoś może nas z stamtąd wypchnąć – ale to już zależy od trybu gry.

W jaki dziś tryb gry pogramy?

Sam pomysł na grę wydaje się być ciekawy, fajny etc. Ok, ale jak z wykonaniem? Po pierwszy rozgrywkach, niestety nie zapałaliśmy płomiennym uczuciem do Pokoju 25. Mieliśmy nadzieję na hmm… jakąś „mądrzejszą” grę? W tej grze nie ma zbyt wielu kwestii do przemyślenia, ani jakiegoś specjalnego planowania. Bo i tak wszystko co zaplanujesz można rozbić o kąt byle jakiego pokoju. Wystarczy, że któryś z graczy przed Tobą uczyni coś co pokrzyżuje Ci szyki.

Zaletą gry są właśnie owe tryby gry. Mamy do czynienia z 5-cioma trybami rozgrywki: Podejrzliwość, Rywalizacja, Drużyna, Kooperacja, Solo. Najbardziej sensownymi trybami rozgrywki jest Podejrzliwość oraz Rywalizacja.

W trybie Podejrzliwość każdy z graczy otrzymuje ukrytą rolę. Niektórzy z graczy są normalnymi ludźmi-więźniami, którym zależy na wyjściu z labiryntu. Ale niektórzy są konfidentami-strażnikami, którzy mają zgoła inny cel – nie pozwolić tym normalnym na wydostanie się z labiryntu. Uśmiercenie lub uniemożliwienie działania pozostałym graczom, sprawia że strażnicy wygrają rozgrywkę. Frajdę jaką otrzymujemy w tym trybie gry jest niepewność co do roli innych graczy, obserwowanie ich i na podstawie tychże obserwacji, wysnuwanie wniosków na temat ich prawdziwej tożsamości oraz wzajemne się podejrzewanie. W trybie Rywalizacja, każdy z graczy jest przeciwko wszystkim, a inni są przeciwko niemu. Wygrywa ten, który wydostanie się pierwszy z labiryntu. Każdy z trybów jest opisany w prostej, lecz solidnej i jasnej instrukcji.

Jasne zasady, brudne uczynki

Mechanizm gry również jest prosty i nawet osoby w ogóle niezaznajomione z planszówkami dadzą sobie radę z ogarnięciem Pokoju 25. Na początku gry należy ustawić zgodnie z zasadami opisanymi w instrukcji planszę do gry, składającej się z wielu kafelków. Na kafelkach znajdują się grafiki, prezentujące pokój, w którym może czaić się dobro, nic lub zło. Wszystkie znaczenia danego pokoju rozpisane są w instrukcji oraz dodatkowo na karcie gracza, dzięki czemu każdy może szybko sprawdzić, co dany pokój oznacza.

Tura gry składa się z 3 faz, czyli programowania, akcji i odliczania. Podczas fazy programowania musimy wybrać jakie akcje wykona nasza postać w czasie bieżącej tury. Mamy do wyboru takie działania jak obserwacja, wypchnięcie (najlepsza opcja, zawsze), ruch oraz sterowanie. Przy pomocy obserwacji możemy po kryjomu i w pełnej dyskrecji sprawdzić kafelek sąsiadujący z polem, na którym aktualnie znajduje się nasz pionek. Ruch to ruch, można się poruszyć o jedno pole do przodu. Za pomocą sterowania możemy przesuwać kafelki zgodnie z zasadami podanymi w instrukcji. Ta akcja czasem jest bardzo groźna, a czasem bardzo pomocna. Jednak najgroźniejsza jest ostatnia akcja, czyli wypchnięcie. Za jej pomocą można bardzo przeszkodzić innym graczom lub co najlepsze, ich całkowicie wyeliminować z gry np. poprzez wyrzucenie ich na kafelek Komora Śmierci i na inne równie przyjazne kafelki.

W drugiej fazie, czyli fazie Akcji wykonujemy akcje zgodnie z wytyczonym kierunkiem gry. Najpierw wykonywana jest pierwsza akcja wybrana przez każdego gracza, a później lecą drugie akcje od każdych z graczy. Ta faza jest najbardziej emocjonująca.

W ostatniej fazie zmienia się kolejność, według której gracze będą wykonywać swoje akcje. Gracze nieżyjący usuwani są z kolejki dopiero , gdy powinna przyjść ich pora wykonywania faz. Plansza z kolejnością graczy, pokazuje również ile tur zostało do końca gry, a co za tym idzie do kresu żywota graczy (ale w grze).

Wchodzić w ten Pokój 25, czy nie?

To zależy czego oczekujesz od gry. Jeśli już wiesz, że sprawi ci radość uciekanie z labiryntu pokojów i odkrywanie zakrytego kafelka z tajemniczym pokojem, to ta gra z pewnością się tobie spodoba. Zadbano o to, by pokoje były urozmaicone, a ułożenie kafelków jest losowe, więc każda partia rozgrywki wygląda inaczej. Fajnie, że stworzono figurki graczy, a nie pionki. Niestety oprócz, kolorów, postacie nie różnią się umiejętnościami. Chyba, że dodano ten element w dodatku, w który nie graliśmy. Widać również, że projektant gry inspirował się postaciami znanymi z filmów. Przykładowo Emmet przypomina nikogo innego jak starego znajomego z Powrotu do Przyszłości, doktora Emmeta 🙂

Gra dostarcza również zabawne sytuacje, i jeśli gramy w doborowym towarzystwie to możemy liczyć na bardzo wesoło spędzony czas. Ale jeśli gramy z nudziarzami, to również się zanudzimy, spragnieni atrakcji… Uważam, że w grę warto pograć dla samego przetestowania i sprawdzenia czy przypadnie nam ona do gustu. A o nich się nie dyskutuje.